Yes, we did it!
Door: Shirley
Blijf op de hoogte en volg Shirley en Meander
24 December 2019 | Indonesië, Banyuwangi
Hallo allemaal,
Daar zijn we dan in Yogyakarta-Java. Yogya staat vooral bekend om zijn prachtige tempels. Dat was dan ook mijn doel Borobudur en Prambanan tempels bezoeken. Helaas is het zo dat ze een entree prijs van 25€ p.p per tempel vragen. Onze mond viel open, flink teleurgesteld hak ik de knoop door en besluit dat we niet gaan, zoveel geld vind ik het namelijk niet waard. Meander vind tempels wel leuk maar staat er niet heel erg op te springen. Gelukkig kan je nog veel meer dingen in Yogya.
Met een scooter ontdekken we de omgeving en komen we bij het Royal palace, waar ze een prachtige Javaanse dans opvoeren.
We sluiten Yogyakarta af met een strand dag.
Het mooie van niks vooruit plannen is dat als je mooie verhalen hoort over een plaats, je deze dus kunt toevoegen in je eigen reis. En zo ontstond het idee om de vulkanen mt. Bromo en Ijen te beklimmen.
Vanuit Yogyakarta nemen we de trein naar Probolingo, het duurt maar liefst 9uur. Na wat research op internet lazen we dat er veel oplichtingspraktijken op het busstation plaats vind. We vertrouwen dus niemand en kijken alles 2x na. Eindelijk vinden we de bus die ons naar de bergen rijd. Er zouden al 4 mensen wachten en ze beloven ons een vaste prijs. Normaal gesproken vertrekt de bus pas als hij vol zit, dit zijn 15man. Na 2uur wachten komen wij erachter dat er helemaal niemand zit te wachten en dat er geen vaste prijs is. We weten wat te regelen en worden in een leeg busje gebracht naar Cemoro Lawang. Dit is al vrij hoog in de bergen maar nog steeds onderaan mt. Bromo.
Na een lange reisdag besluiten we toch die zelfde nacht om 2.30uur op te staan. De meeste mensen doen deze tocht met een jeep of met een scooter, maar zo ver is het niet dus besluiten wij het lopend te doen. Om 3.00uur vertrekken we naar het uitzichtpunt. Berg op maar het is te doen, het laatste stuk zijn 280 trap tredes. Bovenaan word je getrakteerd op een prachtig uitzicht, zeker met zonsopkomst. Al snel worden wij de attractie en belanden we in een fotoshoot. Nu is het alleen nog afdalen en dan Bromo zelf beklimmen. Bij het afdalen krijg ik last van een oude blessure in mijn lies, ik ben een volhouder dus we gaan gewoon door. We zijn te voet dus kunnen een afkorting nemen naar Bromo. Zoals de man van ons hotel zei als je te voet bent, dan heb je bijna altijd geluk en is het gratis. Beneden aangekomen lopen we door een zwarte “zand zee”. De hele omgeving lijkt alsof je op een andere planeet bent beland. We genieten volop (zelfs met de pijn in mijn lies), totdat er een man met scooter uit het niets voor ons stopt en ons aanspreekt. Ohhh dit hebben we gelezen op internet weer zo’n oplichter. Hij wilt onze tickets zien, al lachend stuurt Meander hem weg. De man krijgt een agressieve houding en begint een duw trek spelletje met Meander, het ziet best grappig uit omdat meander een flinke kop groter is. Wij blijven maar roepen “don’t touch”, de man blijft maar bezig dus ik pak mijn camera erbij en maak een foto van deze gek! Ook wil ik eigenlijk gaan filmen, maar zijn houding veranderd weer dus ik stop mijn camera weg. Hij wilt nu foto’s van ons maken. Na nog meer getrek en geduw kom ik tussen beide en roep ze tot halt. “Sir calm down, just breath, relax and let me explain”. Hij luistert en ik leg hem uit dat we gelezen hebben dat er veel oplichting is en dat we het daarachter waar alle andere mensen zijn het willen na vragen (dit hadden we hem ook al 10x verteld) en als hij legaal is dan betalen we hem. Hij wilt ons niet door laten zelfs niet als ik hem uitnodig met ons mee te gaan. Dit is precies de reden waarom wij het niet vertrouwen. Hij pakt zijn pasje uit zijn tas en kaartjes en zegt dat hij bewaker is van het national park. Meander moet lachen “dit pasje zegt me niks” waarop ik tegen de man zeg “ ik ben zo goed met computers ik kan dat ook maken”. Wij lopen iedere keer weer een stukje verder maar meneer begint weer zijn duw spelletje met Meander. Met een leugen dat onze jeep daar staat laat hij ons gaan en gaat met ons mee. Na wat gesprekjes en nadat ik het verhaal uitleg aan mensen, een chauffeur en een man met paard. Worden we gerust gesteld, we betalen de man geven elkaar een hand en van beide kanten komt een sorry.
Eindelijk kunnen we onze weg verder afleggen naar de krater van Bromo. En wauw wat een mooi uitzicht.
Nu is het alleen nog terug lopen, met de steeds erger wordende pijn in mijn been moeten we vaker pauze nemen. Op zo’n momenten is het erg handig om een eigen fysio bij je te hebben. Als we rond 10uur terug bij het hotel zijn kijkt Meander naar mijn been en na wat rekken word ik verplicht te rusten.
We verlaten Cemoro Lawang door met de trein van Probolingo naar Banyuwangi te gaan. Dit is het gebied van mt. Ijen.
Bij het hotel komen we erachter dat iedereen rond 1.00uur ‘S nachts vertrekt. Dit om het fenomeen “blue fire” te zien. Het lijkt een beetje op het blauwe gedeelte van een vlam. Het blauwe vuur ontstaat door de warmte van het kratermeer in combinatie met de zwavel lucht.
Dit is wat ik wil, maar voor Meander hoeft het niet. Dit vooral omdat we moe zijn na een lange dag reizen en als je om 1uur vertrekt kom je ook pas om 8uur in de ochtend terug. Je slaat dus een hele nacht over. We bekijken onze opties: 1 we gaan in de ochtend als we wakker worden en doen de tour zelf, of 2 we gaan de volgende nacht, moeten een tour boeken ( in de nacht met een scooter rijden is niet veilig) betalen dus meer en hebben de kans dat we weekend prijs betalen.
Ik besluit eerst wat te verdiepen via internet en kom erachter dat in dit seizoen je geluk moet hebben de blue fire te zien en je ook de krater naar beneden moet klimmen (wat redelijk gevaarlijk is).
Mijn keuze is gemaakt, laat maar zitten ook al is het zo bijzonder.
De volgende ochtend rond 7uur vertrekken we met de scooter het is ongeveer 50min rijden. Daarna is het nog ongeveer 1uur naar boven wandelen. De hele weg is berg op en soms gaat het zelfs 45graden stijl omhoog. Wat zijn wij blij met de wandelstok die we gevonden hebben. Het is een pittige tocht en op dat moment ben ik zo blij dat we hebben uitgeslapen (en dat mijn been geen pijn doet). Als we bijna bovenaan komen zetten we onze gasmaskers op, dit is voor veiligheid van de zwaveldampen. En wederom worden we getrakteerd op een prachtig en onwerkelijk mooi uitzicht. Het mooiste is dat wij bijna het hele gebied voor ons zelf hebben. Het krater meer is het grootste en zuurste meer van de wereld, heel giftig dus. Het is turquoise van kleur. We lopen nog een stukje verder de berg omhoog om over het hele meer te kunnen kijken. Af en toe komt een flinke zwavel wolk ons tegenmoed.
Deze trek heeft echt een grote impact op ons gemaakt, niet alleen het mooie uitzicht maar ook de giftige stoffen die vrijkomen en de zwaveldragers die hun leven opofferen voor hun gezin. Ijen is met zijn zwaveldampen een van de giftigste plekken op de wereld, bij het inademen van 1 zwavel wolk krijg je 14x de maximale toegestane hoeveelheid zwavel binnen.
De zwaveldragers bikkelen het vloeibare zwavel los in de vulkaan. Wanneer het afgekoeld is worden de grote stukken zwavel (wat neer komt op 70 tot 90kg) uit de krater getild. Meestal leggen ze deze afstand 2x per dag af, daarmee verdienen ze ongeveer 10€ p.d. Deze mannen zijn alles behalve beschermt, ze dragen hooguit een sjaal. De gemiddelde levensverwachting ligt tussen de 30 en 35jaar.
Zwavel word verkocht voor de suikerindustrie, cosmetica en medicijnen.
Met dit in ons achterhoofd zijn we blij dat we niet naar de nog gevaarlijkere lucht onderin de krater zijn gegaan.
Na een goede dag uitrusten en nagenieten van de indrukken van Bromo en Ijen verlaten we Java en gaan met de boot naar Bali.
We blijven tot 4 januari op Bali, wat betekend dat we hier onze feestdagen doorbrengen.
Wij wensen iedereen hele fijne kerstdagen en het aller beste voor 2020
Daar zijn we dan in Yogyakarta-Java. Yogya staat vooral bekend om zijn prachtige tempels. Dat was dan ook mijn doel Borobudur en Prambanan tempels bezoeken. Helaas is het zo dat ze een entree prijs van 25€ p.p per tempel vragen. Onze mond viel open, flink teleurgesteld hak ik de knoop door en besluit dat we niet gaan, zoveel geld vind ik het namelijk niet waard. Meander vind tempels wel leuk maar staat er niet heel erg op te springen. Gelukkig kan je nog veel meer dingen in Yogya.
Met een scooter ontdekken we de omgeving en komen we bij het Royal palace, waar ze een prachtige Javaanse dans opvoeren.
We sluiten Yogyakarta af met een strand dag.
Het mooie van niks vooruit plannen is dat als je mooie verhalen hoort over een plaats, je deze dus kunt toevoegen in je eigen reis. En zo ontstond het idee om de vulkanen mt. Bromo en Ijen te beklimmen.
Vanuit Yogyakarta nemen we de trein naar Probolingo, het duurt maar liefst 9uur. Na wat research op internet lazen we dat er veel oplichtingspraktijken op het busstation plaats vind. We vertrouwen dus niemand en kijken alles 2x na. Eindelijk vinden we de bus die ons naar de bergen rijd. Er zouden al 4 mensen wachten en ze beloven ons een vaste prijs. Normaal gesproken vertrekt de bus pas als hij vol zit, dit zijn 15man. Na 2uur wachten komen wij erachter dat er helemaal niemand zit te wachten en dat er geen vaste prijs is. We weten wat te regelen en worden in een leeg busje gebracht naar Cemoro Lawang. Dit is al vrij hoog in de bergen maar nog steeds onderaan mt. Bromo.
Na een lange reisdag besluiten we toch die zelfde nacht om 2.30uur op te staan. De meeste mensen doen deze tocht met een jeep of met een scooter, maar zo ver is het niet dus besluiten wij het lopend te doen. Om 3.00uur vertrekken we naar het uitzichtpunt. Berg op maar het is te doen, het laatste stuk zijn 280 trap tredes. Bovenaan word je getrakteerd op een prachtig uitzicht, zeker met zonsopkomst. Al snel worden wij de attractie en belanden we in een fotoshoot. Nu is het alleen nog afdalen en dan Bromo zelf beklimmen. Bij het afdalen krijg ik last van een oude blessure in mijn lies, ik ben een volhouder dus we gaan gewoon door. We zijn te voet dus kunnen een afkorting nemen naar Bromo. Zoals de man van ons hotel zei als je te voet bent, dan heb je bijna altijd geluk en is het gratis. Beneden aangekomen lopen we door een zwarte “zand zee”. De hele omgeving lijkt alsof je op een andere planeet bent beland. We genieten volop (zelfs met de pijn in mijn lies), totdat er een man met scooter uit het niets voor ons stopt en ons aanspreekt. Ohhh dit hebben we gelezen op internet weer zo’n oplichter. Hij wilt onze tickets zien, al lachend stuurt Meander hem weg. De man krijgt een agressieve houding en begint een duw trek spelletje met Meander, het ziet best grappig uit omdat meander een flinke kop groter is. Wij blijven maar roepen “don’t touch”, de man blijft maar bezig dus ik pak mijn camera erbij en maak een foto van deze gek! Ook wil ik eigenlijk gaan filmen, maar zijn houding veranderd weer dus ik stop mijn camera weg. Hij wilt nu foto’s van ons maken. Na nog meer getrek en geduw kom ik tussen beide en roep ze tot halt. “Sir calm down, just breath, relax and let me explain”. Hij luistert en ik leg hem uit dat we gelezen hebben dat er veel oplichting is en dat we het daarachter waar alle andere mensen zijn het willen na vragen (dit hadden we hem ook al 10x verteld) en als hij legaal is dan betalen we hem. Hij wilt ons niet door laten zelfs niet als ik hem uitnodig met ons mee te gaan. Dit is precies de reden waarom wij het niet vertrouwen. Hij pakt zijn pasje uit zijn tas en kaartjes en zegt dat hij bewaker is van het national park. Meander moet lachen “dit pasje zegt me niks” waarop ik tegen de man zeg “ ik ben zo goed met computers ik kan dat ook maken”. Wij lopen iedere keer weer een stukje verder maar meneer begint weer zijn duw spelletje met Meander. Met een leugen dat onze jeep daar staat laat hij ons gaan en gaat met ons mee. Na wat gesprekjes en nadat ik het verhaal uitleg aan mensen, een chauffeur en een man met paard. Worden we gerust gesteld, we betalen de man geven elkaar een hand en van beide kanten komt een sorry.
Eindelijk kunnen we onze weg verder afleggen naar de krater van Bromo. En wauw wat een mooi uitzicht.
Nu is het alleen nog terug lopen, met de steeds erger wordende pijn in mijn been moeten we vaker pauze nemen. Op zo’n momenten is het erg handig om een eigen fysio bij je te hebben. Als we rond 10uur terug bij het hotel zijn kijkt Meander naar mijn been en na wat rekken word ik verplicht te rusten.
We verlaten Cemoro Lawang door met de trein van Probolingo naar Banyuwangi te gaan. Dit is het gebied van mt. Ijen.
Bij het hotel komen we erachter dat iedereen rond 1.00uur ‘S nachts vertrekt. Dit om het fenomeen “blue fire” te zien. Het lijkt een beetje op het blauwe gedeelte van een vlam. Het blauwe vuur ontstaat door de warmte van het kratermeer in combinatie met de zwavel lucht.
Dit is wat ik wil, maar voor Meander hoeft het niet. Dit vooral omdat we moe zijn na een lange dag reizen en als je om 1uur vertrekt kom je ook pas om 8uur in de ochtend terug. Je slaat dus een hele nacht over. We bekijken onze opties: 1 we gaan in de ochtend als we wakker worden en doen de tour zelf, of 2 we gaan de volgende nacht, moeten een tour boeken ( in de nacht met een scooter rijden is niet veilig) betalen dus meer en hebben de kans dat we weekend prijs betalen.
Ik besluit eerst wat te verdiepen via internet en kom erachter dat in dit seizoen je geluk moet hebben de blue fire te zien en je ook de krater naar beneden moet klimmen (wat redelijk gevaarlijk is).
Mijn keuze is gemaakt, laat maar zitten ook al is het zo bijzonder.
De volgende ochtend rond 7uur vertrekken we met de scooter het is ongeveer 50min rijden. Daarna is het nog ongeveer 1uur naar boven wandelen. De hele weg is berg op en soms gaat het zelfs 45graden stijl omhoog. Wat zijn wij blij met de wandelstok die we gevonden hebben. Het is een pittige tocht en op dat moment ben ik zo blij dat we hebben uitgeslapen (en dat mijn been geen pijn doet). Als we bijna bovenaan komen zetten we onze gasmaskers op, dit is voor veiligheid van de zwaveldampen. En wederom worden we getrakteerd op een prachtig en onwerkelijk mooi uitzicht. Het mooiste is dat wij bijna het hele gebied voor ons zelf hebben. Het krater meer is het grootste en zuurste meer van de wereld, heel giftig dus. Het is turquoise van kleur. We lopen nog een stukje verder de berg omhoog om over het hele meer te kunnen kijken. Af en toe komt een flinke zwavel wolk ons tegenmoed.
Deze trek heeft echt een grote impact op ons gemaakt, niet alleen het mooie uitzicht maar ook de giftige stoffen die vrijkomen en de zwaveldragers die hun leven opofferen voor hun gezin. Ijen is met zijn zwaveldampen een van de giftigste plekken op de wereld, bij het inademen van 1 zwavel wolk krijg je 14x de maximale toegestane hoeveelheid zwavel binnen.
De zwaveldragers bikkelen het vloeibare zwavel los in de vulkaan. Wanneer het afgekoeld is worden de grote stukken zwavel (wat neer komt op 70 tot 90kg) uit de krater getild. Meestal leggen ze deze afstand 2x per dag af, daarmee verdienen ze ongeveer 10€ p.d. Deze mannen zijn alles behalve beschermt, ze dragen hooguit een sjaal. De gemiddelde levensverwachting ligt tussen de 30 en 35jaar.
Zwavel word verkocht voor de suikerindustrie, cosmetica en medicijnen.
Met dit in ons achterhoofd zijn we blij dat we niet naar de nog gevaarlijkere lucht onderin de krater zijn gegaan.
Na een goede dag uitrusten en nagenieten van de indrukken van Bromo en Ijen verlaten we Java en gaan met de boot naar Bali.
We blijven tot 4 januari op Bali, wat betekend dat we hier onze feestdagen doorbrengen.
Wij wensen iedereen hele fijne kerstdagen en het aller beste voor 2020
-
24 December 2019 - 11:32
Jos Ruijters:
Genoten v jullie update!! Mooie Feestdagen op Bali -
24 December 2019 - 11:38
Mam:
Weer een leuk verhaal.. -
24 December 2019 - 15:34
Sylvana En Mauricw:
Hele fijne feestdagen op Bali! Zo te lezen hebben jullie t erg naar jullie zin. Heel veel plezier! -
24 December 2019 - 16:14
Uncle Roy:
Zozo!
Fijne feestdagen gewenst op Bali! Lekker hoor!
En alvast veel reisplezier voor 2020 gewenst.
Groetjes ook van Cindy natuurlijk, -
24 December 2019 - 20:43
Cécile En Eugène:
Hoi Shirley en Meander.
Prachtig verhaal, mooi geschreven en we beleven dit weer een beetje opnieuw al is het allang geleden.
Volop genieten -
24 December 2019 - 23:54
Wilma:
Hallo Shirley en Meander,
Wat een mooi verslag, weer van jullie belevenissen genoten!
Hele fijne feestdagen, er zijn slechtere plekken om kerst en de jaarwisseling te vieren ;) en een gezond, gelukkig, sprankelend en uitdagend nieuw jaar gewenst!!! -
25 December 2019 - 00:07
Yvonne En Ger:
Hoi Shirley en Meander,
Weer leuk om jullie avonturen mee te lezen. Geweldig al die mooie foto's die je geplaatst hebt. Wij wensen jullie hele fijne feestdagen en een super jaarwisseling.
-
26 December 2019 - 08:48
Francis:
Weer geweldig om te lezen!
Ook voor jullie, fijne feestdagen en een machtig mooi
2020 gewenst!!! -
26 December 2019 - 23:19
Helma Cals:
Chapeau voor jullie doorzettingsvermogen en alle opduikende problemen op te lossen. Ik wens jullie een goede roetsch naar 2020. Geniet van jullie reis en ik heb enorme bewondering voor jullie vermogen om tegenslagen op te lossen. Ik hoop dat 2020 jullie een voorspoedige reis zal opleveren zonder al te veel incidenten! -
28 December 2019 - 08:49
Camiel:
Professioneel Kwart Indische fysio valt parkwachter in Indonesie aan. Onder het mom “Dat pasje zegt me niks, ik betaal nergens meer voor jonge!” -
29 December 2019 - 13:19
Gertie Hofstee:
Hopelijk hebben jullie hele prettige kerstdagen gehad. Voor het komende jaar 2020 wensen wij jullie veel plezier met de reis en veel geluk en liefde in de toekomst. Gertie en Hans. -
01 Januari 2020 - 12:01
Conny:
Goedemorgen wat een indrukwekkende tocht. Echt genieten jullie blog te lezen! Nou relaxen op bali!, help alweer 30 jaar geleden dat ik daar was
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
